Een bruiloft met verdieping
Een persoonlijke, op maat gemaakte ceremonie. Niet in de kerk, maar wel met meer diepgang dan alleen voor de wet. Zo wilden Olga de Hoen (34, accountmanager ontwerpbureau) en Nico Heesbeen (35, psychiater) trouwen. Humanistisch relatievierder Ivonne van Akkeren heeft ze geholpen met een ceremonie die goed bij ze past. Olga: “Ik ben echt heel blij dat we het zo hebben gedaan.”
Door Julia Doets
Waarom een humanistische ceremonie?
Nico: “We wilden een ceremonie die recht doet aan de verbinding die je samen maakt. Olga en ik zijn allebei rooms-katholiek opgevoed, maar hebben het geloof losgelaten. Een huwelijk in de kerk was daardoor geen optie, maar we wilden méér dan alleen een viering met een Ambtenaar van de Burgerlijke Stand (BABS). We hebben voltrekkingen met alleen het wettelijk gedeelte gezien, maar vonden dat wel heel formeel en beperkt. Zo’n ambtenaar maakte kennis met je en haalt hieruit een persoonlijk verhaal, maar hoe persoonlijk is dat nou echt? We wilden een eigen ceremonie met rituelen die horen bij de zwaarte van de verbinding die je met elkaar aangaat.”
Olga: “We zochten dus naar een manier om onze bruiloft meer verdieping te geven. Natuurlijk, we hadden ook zelf rituelen kunnen verzinnen, maar we dachten dat het goed zou zijn om het er met een buitenstaander over te hebben. Zo kwamen we bij de humanistische vieringen terecht. We waren het snel eens dat dit het zou worden. We voelen ons thuis in het humanisme en met Ivonne (van Akkeren, red.) klikte het ook goed. Ze stelde goede vragen en we hadden het idee dat we op hetzelfde niveau zaten.”
Wat was het aandeel van de humanistisch relatievierder?
Olga: “Ivonne heeft ons vooral aan het denken gezet en geholpen met het kiezen en vormgeven van rituelen. Ze heeft het welkomstwoord gehouden, de onderdelen aan elkaar gepraat en was onze BABS.
We spraken voor het eerst af met Ivonne in oktober, in mei trouwden we. Dat was een mooie periode om niks te hoeven haasten maar er wel heel bewust mee bezig te zijn.
Nico: “De geloften hebben we zelf gekozen en beperkt herschreven (vanuit een boeddhistische tekst van lama Thubten Yeshe), maar,”zegt hij lachend: “zij heeft ze namens ons uitgesproken, zodat we daar niet zaten te snotteren. Ook heeft ze contact gehad met onze getuigen, om hun te helpen met het schrijven van hun eigen teksten. Ik heb het gevoel dat we alle rituelen hebben gekozen en dat de viering echt volledig op ons was afgestemd. Alles was heel bewust gekozen. De rituelen vielen niet ‘uit de lucht’, maar hebben we wel op onze eigen manier ingevuld. Het deed recht aan de waarden die we vanuit onze families hebben meegekregen. Zo hebben we samen meer dan 1000 kraanvogels gevouwen voor de bruiloft. Volgens een Japanse traditie brengt dit geluk. Elke keer als we daarmee bezig waren, praatten we ook over de bruiloft. Het was een fijne manier om ernaar toe te werken. Ook brandden we een kaars voor de mensen die er niet meer bij konden zijn, maar die we er heel graag bij hadden willen hebben, zoals mijn vader en Olga’s oma die kort voor ons trouwen overleden is.”
Hoe kwam het humanisme naar voren?
Nico: “Onze geloften en persoonlijke waarden overstegen de wettelijke geloften. We hebben beloofd elkaar in onze waarde te laten, elkaar te steunen, respecteren en accepteren. Samen werken we aan een doel en we houden oog voor elkaar en elkaars ontwikkeling.
We hadden ons ook voorgenomen er elk jaar naar te kijken, maar tot nu toe is dat er eerlijk gezegd nog niet van gekomen. Wel doen we regelmatig een ‘relatie-checkup’. Als we zonder onze kinderen Giene (2) en Isaak (4 maanden) uit eten gaan hebben we het over ons en onze relatie. Zit het nog goed, gaan we goed met elkaar om, wat zijn ieders wensen en behoeften?”
De trouwkaart, ontworpen door Olga
Wat is jullie mooiste herinnering aan de dag?
Nico: “Wat mij betreft was het mooiste moment dat Olga aan kwam lopen met haar vader. Dat vond ik echt heel bijzonder.”
Olga: “Voor mij eigenlijk de complete viering. Daar ben ik heel blij mee. We keken onlangs weer het foto-filmpje en ik dacht: ja, ik ben echt heel blij dat we het zo gedaan hebben, omdat het zo goed bij ons paste. Achteraf gezien ben ik er eigenlijk steeds blijer en tevredener mee.
Ook vond ik het heel prettig om te horen dat ook mijn moeder het een mooie, persoonlijke viering vond. Zij had graag gezien dat we voor de kerk trouwden. Maar achteraf zei ze dat ze zich niet had kunnen voorstellen dat een niet-kerkelijke viering zó mooi zou kunnen zijn. Dat het veel mooier was dan alleen het wettelijk tekenen en juist heel persoonlijk. Ik denk dat mijn ouders het kunnen waarderen dat we wel met waarden, verdieping en zingeving bezig zijn, al is het niet onder het mom van het geloof.”
Meer weten?
Ga naar relatieviering.nl en vraag vrijblijvend informatie bij onze relatievierders zoals Ivonne van Akkeren
Bron: Humanistisch Verbond
