‘Een volwassene leert niets meer bij’
Vroeger ging ik graag logeren bij mijn tante Else. Zij kon niet alleen fantastisch viool spelen, maar ook vertelde ze prachtige verhalen over haar vriend Marc. Marc Chagall had zij leren kennen in Rusland. Ieder dag pakte hij zijn kwasten en verf en schilderde in alle kleuren van de regenboog! Hij schilderde zijn dorp, zijn ouders, zijn vrouw en zijn lievelingsdieren. Ook schilderde hij mensen die op hun hoofd lopen, koeien op het dak, groene gezichten, vliegende vissen en nog veel meer! De mensen in het dorp, vonden het prachtig! Zij vonden namelijk dat de wereld niet alleen is zoals je hem ziet, maar ook zoals je hem kunt verbeelden.
Door te kijken naar een aantal schilderijen van Marc Chagall, wordt de verbeelding van de kinderen in de groep geprikkeld. Door met elkaar over interpretaties te praten, wordt al snel duidelijk dat niet iedereen hetzelfde ziet als jij en dat anderen er soms anders over denken. Tijdens dit kunstbeschouwingsgesprek oefenen de leerlingen hoe zij hun eigen gevoelens, gedachten, en meningen kunnen verwoorden. Over meningen gesproken . Marc Chagall was van mening dat :
In groep vijf en zes hebben we deze uitspraak toch maar even grondig onderzocht, want is het ook waar? Weten alleen kinderen hoe de wereld werkelijk is? Een aantal zijn het er direct NIET mee eens, want tja, volwassenen weten nu eenmaal meer dan kinderen. Zij hebben een studie afgerond en veel langer geleefd, dus dan zullen ze ook wel beter weten hoe de wereld in elkaar zit! Toch zijn er kleine kritische denkers die nog twijfelen. Volwassenen gaan niet meer naar school, dus die leren ook niks meer bij zegt Hannah. Bovendien zijn ze altijd gestresst als iets niet volgens plan verloopt, dus genieten ze niet echt van het leven. Ja, dat klopt, ze zijn veel te serieus en moeten altijd dingen regelen waar ze geen zin in hebben. Dan gooit Alexander het over een totaal andere boeg: Iedere volwassene is toch ooit ook een kind geweest? zegt hij. Het kan toch niet zo zijn dat ze nu ineens vergeten zijn hoe de wereld werkelijk is?! De anderen kijken hem aan met een verbaasde blik. Hier hadden ze nog niet aan gedacht. Nee, dat kan niet, want ze moeten ons ook opvoeden en dingen leren. Wat voor dingen zijn dat eigenlijk die volwassenen ons leren?
Nou, gewoon:
Dat je aardig moet zijn tegen anderen
Dat je geen grote mond moet hebben
Dat je je netjes moet gedragen als je op bezoek bent
Dat je niet vies mag eten, met smakken en boeren enzo..
Dat je nooit bang moet zijn, ook niet als je naar een andere school moet en nieuwe vrienden moet maken
Dat je nooit moet opgeven, ook niet als je met voetbal met 5-0 achter staat
Dat je moet proberen elke dag iets nieuws te leren
Dat je goed voor je huisdier moet zorgen
En dat je nooit onveilige dingen moet doen: Veiligheid voor alles!
Ja, dat kan allemaal wel zo zijn, zegt David, maar toch begrijpt zijn beste vriend hem beter dan zijn moeder. Hij wéét gewoon hoe ik me voel. Ik ben geen buitenspeel-kind, dus als hij komt spelen dan doen we dat binnen. Mijn moeder vraagt het altijd aan me: Is er iets?, die snapt het gewoon niet! De reactie van een klasgenoot spreekt boekdelen: Dat is toch logisch, kinderen weten gewoon heel veel dingen vanzelf, die hoef je het niet uit te leggen. Ondertussen is het bijna tijd om de les af te ronden. Een duidelijk antwoord op de vraag Weten alleen kinderen hoe de wereld werkelijk is? hebben we (nog) niet gevonden. Wel is er een tip voor volwassenen om ze te helpen de wereld beter te zien. Ze zouden gewoon meer sprookjes moeten luisteren, want daar krijg je meer fantasie door! Voor de zekerheid schrijft Carlijn nog snel even Marc Chagall onderaan haar verftekening. Want als mijn moeder ziet dat ik mezelf met een groen gezicht heb geschilderd, dan zegt ze natuurlijk weer dat dat niet klopt! Pffff .
